Aktualności

 

- Tak. To efekt tego, że kiedyś rzeczywiście trudno było znaleźć interesującą ofertę edukacyjną w Rzeszowie. Ja sama, mimo że pochodzę przecież z Podkarpackiego, wybrałam  studia (filologia polska i klasyczna) w Lublinie. Dlaczego? Bo chciałam studiować w przyzwoitych warunkach i mieć wykłady z kadrą dydaktyczną z „najwyższej półki”. Dziś młodzież nie musi tego szukać „gdzieś w Polsce”. Ma to u siebie.

 

- Dziś wiele podkarpackich uczelni zatrudnia wybitną kadrę, są nowoczesne. Ktoś, kto ma umysł ścisły, może wybrać Politechnikę Rzeszowską, z nowymi technologiami student zetknie się na Uniwersytecie Rzeszowskim. Natomiast osoby o zdolnościach humanistycznych mogą skorzystać z szerokiej oferty WSPiA.  

 

Argumenty mogłabym mnożyć, ale skoro rozmawiam z przedstawicielem WSPiA, posłużę się przykładem waszej uczelni. W gronie wykładowców macie m.in. profesorów Andrzeja Zolla i Zbigniewa Ćwiąkalskiego. Wasz kampus jest jednym z najnowocześniejszych w Polsce. Dlatego, jeśli przy tej okazji wolno mi będzie podpowiedzieć coś młodzieży, powiem: „Nie kierujcie się zasadą – cudze chwalicie, swego nie znacie”.

 

- Duże miasta mają to do siebie, że szybko wchłaniają, ale i też szybko wypluwają. Być może musi jednak być tak, że aby docenić szanse, jakie są w Podkarpackim, ktoś najpierw powinien stąd wyjechać. Gdy wyjedzie i dostrzeże, że gdzie indziej „cudów nie ma”, chętnie wraca i tu się realizuje.

 

- No, właśnie. To stereotyp. Wynika on stąd, że do tej pory przedsiębiorcy nie byli zbyt zainteresowani, aby inwestować w naszym regionie, na przykład – w Mieleckiej lub Tarnobrzeskiej Strefie Ekonomicznej. Był problem z drogami, lotnisko w Jasionce nie rozwijało się. Teraz to się zmienia. Wystarczy wspomnieć, że trzy-czwarte odcinka autostrady w naszym województwie jest już zakontraktowane, co oznacza, że trwa jej budowa. Rozwija się także port lotniczy w Jasionce.

 

 Za kilka lat, czyli wtedy, kiedy tegoroczny maturzysta ukończy studia, możliwości zdobycia dobrze płatnej pracy i realizacji swoich ambicji zawodowych będą dużo większe.

 

- Nie dziwię się, że ktoś tak może pomyśleć. Odpowiem tymi słowami: wyznaję zasadę, że trzeba wiedzieć w życiu, czego się chce i konsekwentnie do tego dążyć. Moja droga zawodowa wcale nie była łatwa i prosta. Po studiach w Lublinie wróciłam na Podkarpacie., aby tutaj szukać swojej szansy. Nie była to łatwa decyzja. Przez ten czas uczyłam w szkole i na uczelni, pozyskiwałam środki unijne, prowadziłam własną działalność gospodarczą, zajmowałam się tłumaczeniem na międzynarodowych seminariach. Był to okres ciężkiej pracy, ale też ogromnej nauki.

 

Z perspektywy czasu widać, że warto było. Sprawdziło się powiedzenie, że „kropla drąży skałę nie siłą, ale powolnym spadaniem”.

 

- Nominowanie mnie na to stanowisko przyjęłam z pokorą. I do dziś mam w sobie dużo pokory, choć wiele istotnych dla naszego województwa spraw udało się rozwiązać.